Een wereld plus


Mijn geheugen voor begrip is een zaak apart, een los uiteinde, een fonkelend licht dat nergens op aansluit. Als ik slaap en mijn zintuigen verlamd zijn, als mijn lichaam aan zichzelf is overgeleverd, en in een argeloze staat, vrij van angst, zich opnieuw een beeld van de situatie probeert te vormen, zonder hulp van de zintuigen, verschijnt de wereld als de ándere wereld, de héle wereld. Want een dromend lichaam rekent voor het gemak de héle wereld tot zich, alles wat inwendig is en alles wat uitwendig is, alles binnen bereik en alles daarbuiten, en herschept het tot een nieuw lichaam. Vrij van angsten verdwijnen de grenzen, en wordt de wereld werkelijk die ze is, een tijdloze kus. Een wereld plus.