Spoorwegjubileum


Van noord naar zuid kruist me een spoor al sinds er treinen rijden. Gezegend kruip ik onderlangs, laat treinen over mijn gedachten glijden, wacht niet op knarsen van gestreepte palen, plots verstommend belgebel. Tunnelvisie. Ik leun een poosje in de schemering, kom moeizaam overeind om ogenknijpend door te hijgen naar het licht. De dieptelijn voorbij, het spoor gesneden, de stad zowat voor mij.