Publiekelijk weten te lijden


Men moet zijn ongeluk afficheren en van tijd tot tijd hoorbaar zuchten, zichtbaar ongeduldig zijn: want liet men de anderen merken hoe zeker en gelukkig men innerlijk is ondanks smart en ontbering, hoe afgunstig en kwaadwillig zou men ze niet maken! – Maar wij moeten oppassen dat we onze medemensen niet slechter maken dan zij al zijn; bovendien zouden zij ons in dat geval harde belastingen opleggen, en ons publieke lijden is in elk geval ook ons particuliere voordeel. (Friedrich Nietzsche, 1886)