Naamdag


Met pijlen doorboord vanwege zijn geloof, bleek Sint Sebastiaan nog in leven toen Sint Irene, weduwe van de martelaar Castulus, hem wilde begraven. Ze bracht hem naar huis en lapte hem op. Enkele dagen later stond hij op de trappen van de tempel van Sol Invictus om de keizers wederom te wijzen op hun onrechtvaardigheden. Opnieuw gearresteerd en in het Circus van Rome doodgeknuppeld, gooide men zijn lichaam in de Cloaca Maxima (geen familie), het riool. Nu was het de heilige Lucina (of misschien opnieuw Irene) die hem opviste, zijn stinkende lichaam waste en begroef in de catacomben aan de Via Appia. In de kunst is Sint Sebastiaan sindsdien het toonbeeld van manmoedig lijden. Alleen tegen pinnen in zijn voetenzolen, daar kon hij niet tegen.