De kruisweg van mijn bandijk naar het knusse bloemenoord mag strekken in een rechte lijn met achterstraten en hun schuren, mag regelrecht naar zorgtoeslag en huurbescherming sturen, mag evengoed een veld-, een vent-, een bergweg of een rommelige afgang zijn, bij aankomst weet ik mij geborgen in de goedbedoelde kunstzin van mijn soort.
reacties op dit artikel
#1 | 12-12-13 | Huub
En net wanneer je denkt dat je de wegen wel gegaan bent,
dat je alle paden hebt gelopen;
net wanneer je denkt dat het nog maar twee stappen is
tot de onmeetbare vrijheid van de eeuwigheid
is daar dat bruggetje.
Heb je je weer voor niets geërgerd aan
gebrekkige bewegwijzering.
#2 | 12-12-13 | cor zwart
waar ooit blauw gejaste mannen
lood het lichaam van de dijk injoegen
en vroeger nog in doorrookte schuurtjes
de huid van velg en frame werd opgebrand
paard en koe
het kleiner wordend veld afzochten
is toen het weidebloemkwartier gebouwd
wat wij korea noemden
maar knus is het gebleven
#3 | 12-12-13 | Huub
Nou Cor, ga je de strijd aan met het Karnemelkslootgedicht?
#4 | 13-12-13 | cor zwart
als ik het zelf niet meegemaakt zou hebben
dan zou je dat kunnen zeggen
mijn bijdragen aan halfgouda zijn soms
badinerend ironisch chargerend weemoedig
boos cynisch grappig parodiërend
en nog zo een paar kwalificaties
maar nooit beledigend of kwetsend bedoeld
het blijft voor mij spel van woorden en gedachten
de cyclus van wat ik bewaar aan halfgoudaschrijfsels
heet dan ook ''vingeroefeningen in beperking"
mocht je interesse hebben bekijk dan
mijn kunstenaarsprofiel op de site van
de firma van drie
het lijkt niet altijd of altijd niet
op wat ik voor halfgouda schrijf
toch.........?
#5 | 14-12-13 | paul minkjan
Mooi Cor, van dat schieten en kleiner gras en Korea. Ik zoek je op!
#6 | 14-12-13 | cor zwart
herstel taalkundig foutje:
wat wij korea noemden
moet zijn
dat wij korea noemden
(ook ik ontkom soms niet
aan de waan van de dag...)
