Een beeldenroute (4)

Placenta

Tijdelijk, misschien al verwijderd nu, maar wellicht nog voor een korte periode, exposeert een anoniem kunstenaar achter enkele struiken in het Van Bergen IJzendoornpark dit object van vliesdun plastic. Het werk, dat iets weg heeft van de nageboorte van een luchtwezen van enorme omvang, is alleen vanaf de Van Beverninghlaan goed zichtbaar. De plaatsing is geraffineerd. De benadering is betoverend. De sloot dramatisch. Natuurlijk komt op foto de gratie van de sculptuur niet optimaal tot zijn recht. De telkens door de wind gevormde welvingen in het vel en het wapperen van de losse flarden maken in het spel van licht en schaduw een werkelijk bezielde indruk, die beter op film zou overkomen. Het zacht knisperend geluid van de warrelende, afgeworpen huid en het ruisen van de bladeren behoren onvervreemdbaar tot de fysieke sfeer van het werk. Ook de donkere geuren boven de broeierige sloot in het lommer van het parkje dragen bij aan de beleving. Voor wie het wil is dit wit, zolang het leeft, een verademing. Van onderhoud spreekt men hier als men het laat.